መዝሙራት ዘዳዊት ምዕራፍ ፻፳ ማኅሌት ዘበመዓርጊሁ።
፩ ኀቤከ እግዚኦ ጸራኅኩ ሶበ ተመንደብኩ ወሰማዕከኒ።
፪ እግዚኦ አድኅና ለነፍስየ እምከናፍረ ዐመፃ፤ ወእምልሳነ ጽልሑት።
፫ ምንተ ይሁብከ ወምንተ ይዌስኩከ በእንተ ከናፍረ ጕሕሉት።
፬ አሕጻሁ ለኀያል ስሑል፤ ከመ አፍሓመ ሐቅል።
፭ ሴልየ ዘርሕቀ ማኅደርየ፤ ወኀደርኩ ውስተ አዕጻዳተ እለ ቄዳር።
፮ ብዙኀ ተዐገሠት ነፍስየ፤ ምስለ እለ ይጸልኡ ሰላመ።
፯ እንዘ ሰላማዊ አነ፤ ወሶበ እትነገሮሙ ይፀብኡኒ በከንቱ።
