መዝሙር 2

መዝሙራት ዘዳዊት ምዕራፍ ፪ ትንቢት እንበይነ ክርስቶስ ወጽውዐ አሕዛብ፤ መዝሙር ዘዳዊት።

፩ ለምንት አንገለጉ አሕዛብ፤ ወሕዘብኒ ነበቡ ከንቶ።

፪ ወተንሥኡ ነገሥተ ምድር፤ ወመላእክትኒ ተጋብኡ ምስሌሆሙ ኅብረ፤ ላዕለ እግዚአብሔር ወላዕለ መሲሑ።

፫ ንበትክ እምኔነ መኣሥሪሆሙ፤ ወንገድፍ እምላዕሌነ አርዑቶሙ።

፬ ዘይነብር ውስተ ሰማይ ይሥሕቆሙ፤ ወእግዚአብሔር ይሳለቅ ላዕሌሆሙ።

፭ ሶበ ይነቦሙ በመዐቱ፤ ወበመዐቱ የሀውኮሙ።

፮ ወአንሰ ተሠየምኩ ንጉሥ በላዕሌሆሙ፤ በጽዮን በደብረ መቅደሱ።

፯ ከመ እንግር ትእዛዞ ለእግዚአብሔር እግዚአብሔር ይቤለኒ ወልዱየ እንተ፤ ወአነ ዮም ወለድኩከ።

፰ ሰአል እምነየ ወእሁብከ አሕዛበ ለርስትከ፤ ወምኵናኒከኒ እስከ አጽናፈ ምድር።

፱ ወትሬዕዮሙ በበትረ ኀጺን፤ ወከመ ንዋየ ለብሓ ትቀጠቅጦሙ።

፲ ወይእዜኒ ነገሥት ለብዉ፤ ወተገሠጹ ኵልክሙ እለ ትኬንንዋ ለምድር።

፲፩ ተቀነዩ ለእግዚአብሔር በፍርሀት፤ ወተሐሠዩ ሎቱ በረዐድ።

፲፪ አጽንዕዋ ለጥበብ ከመ ኢይትመዓዕ እግዚአብሔር ወኢትትሐጐሉ እምፍኖተ ጽድቅ

፲፫ ሶበ ነደት ፍጡነ መዐቱ፤ ብፁዓን ኵሎሙ እለ ተወከሉ ቦቱ።